صائب تبریزی

با کمال احتیاج، از خلق استغنا خوش است ----- با دهان خشک مردن بر لب دریا خوش است

نیست پروا تلخکامان را ز تلخیهای عشق ----- آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است

هر چه رفت از عمر، یاد آن به نیکی می‌کنند ----- چهرهٔ امروز در آیینهٔ فردا خوش است...