رشتاک

رشتاک

روزی درخت تنومندی خواهم شد...
رشتاک

رشتاک

روزی درخت تنومندی خواهم شد...

محبت

تقصیره کسی نیست.


این روزها حرفها را بو میکشم...


 در آنها به دنبال محبت میگردم!


 اما دریغ، همه خشکیده اند، خالی...  


شده ام آن سگ که استخوان را حریصانه میلیسد،  


انگار نمی خواهد باور کند، گوشت را دیگران خورده اند. 


 لـــــطــــفـــأ استخوان را از ســــگ بگــیــریـد . . . !

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد